insan kuþ misali diyorlar da sevgilim
bir kuþ kadar mi olamýyor özgürlüðümüz ki
koltuðumuzun altýnda
ayaklarýmýzýn dibinde
aman bir þey olmasýn diye sakladýðýmýz
küçücük çantalarýmýzla baðlanýyoruz geçmiþe
bir kuþ gibi gidemiyoruz
kanatlanmaya
yaþabilmek umuduyla
az sonraya açýp aðýzlarýný bas bas baðýran
ve
çarpmadan birbirlerine bir de
dönüp duran bir kuþçuk kadar da mý yok ki aklýmýz
tökezleyip duruyoruz durmadan
ya da deðerimiz ki
çarpýp duruyoruz durup durup birilerine
ah sevgilim bu güzel havalarda da gelmiyor mu ki keyfimiz baþýmýza
ne deniz havasý alýyoruz
ne havasýný denizin içimize
o kadarcýk da mý özlenmiyoruz
ne ben koþabileceðim þimdi kuþlar ardýna
ne sen geçebileceksin aralarýndan
birazdan onlar da küsecekler bu halimize
kaçýverecekler
çocuklara hem de
ben
büyüyorum bak sevgilim