Seni öpersem, dikeni batar gülün.
Aðlar içimde yaralý bir ceylan,
Yemyeþil bir sevda solar içimde.
Sonra dikenleri ayýklar gece,
Yüreðin, bembeyaz narin ellerinden…
Seni öpersem, yanar dudaklarým.
Bir dahanýn hasretinden,
Bir yýðýn olur içimde özlemin.
Susturmak istesem de seni her zerremden,
Nasýl titreþir sesin tenimde; anlatamam…
Seni öpersem, gökyüzü kararýr.
Duman duman bulutlanýr gözlerim,
Yýkanýr gözyaþlarýnda yýldýzlar.
Bir büyük fýrtýna olur çaresizliðim,
Sonra aþk, tüm sýfatlarýyla sele karýþýr.
Seni öpersem, izin kalýr, senden gidemem.
Kanar yüreðimde yüzün, dayanamam.
Bir tutsak gibi kelepçelenir ruhum, ellerinde.
Sonra yolumu bulamam, lambalarýn kör ýþýðýnda,
Piþmanlýða ýrgat olup, sonsuzluðunda sürüklenirim.
Seni öpersem…??
En iyisi git sen!
Ben, benden vazgeçmeden…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.