ANACIĞIM
Daha dün doðdum çok acizim.
Sensizlik zulüm bana, varlýðýna gebeyim.
Dara düþtüm, sen yetiþtin: Benim her þeyimsin.
Bugünü geçtim: Ýhtiyarlýkta bile sana muhtacým Ana.
Dün bugün derken altý yaþýma girdim.
Elimde kâðýt kalem, okulu da ser eyledim.
Ýlim tahsil edip, adamlýða erdim.
Ne olursam olayým; Yine sana muhtacým ana.
Okuldan okula geçtim; Gurbeti mesken eyledim.
Senden ayrý düþeli: Hayat denen kötüye esaretim.
Yýllar var ki hasretle, kanlý yaþlar dökerim.
Anladým ki Anacýðým: Benim varlýðýmda, yokluðumda sensin..
Gençlik çaðlarým gelip kapýmý çaldý.
Deli taylar gibiyim, kaným coþup taþtý.
Yar sevdim yar üstüne, yinede hasretin baðrýmý yaktý.
Yüreðim baþkalarýnda olsa da: Aklým senindir Ana.
Bendeki þu hal on yedi yaþýn sevincidir.
Düþünemem aklým zahi, ömrüm viranedir.
Kalemi de attým; Adým þimdi serseridir.
Beni; Bu garip hâlimle bir tek, sen sevip saydýn Ana.
Nasihatinle hakk-ý buldum, ALLAH dedim.
Kur- an’ a gark oldum. Hep güzeli söyledim.
Gün geldi elime kýna yakýp asker eyledin.
Güzel ANAM; Benim sevincimde, kederimde sensin.
Gün oldu aðladým gün oldu sevindim.
Hayata kapýlýp ekmek için didindim.
Kötü elinde namert sözüne yerindim.
Senden baþkasý nefretimdir Ana.
Lime lime oldu gençliðim. Yýllarý böyle yedim.
Pembeli günlerden kanlý hayata erdim.
Þöyle böyle derken, yaþ yirmi iki derim.
Ne var ki, yýllara gebe olsam da: Sana muhtacým Ana.
Bir kýz sevdim; Aklýmý bulandýrýr, ne fayda.
Yaralýdýr hayatým bunda sonra.
Bir tabip bulun, ruhum takatsizdir; Ana!...
Senden sonra can yoldaþým, hayat arkadaþým olur bana.
Mahmut Enes derki: Bu þiir, bitmez burada.
Hayatýmda olup biteni, bir bir yazacaðým mýsralara.
En son: Lügat-ý fermanýmý yazýp, derim elveda.
Gideceðim fâni olan dünyadan: Üzülme sen, kavuþuruz Ana.
11/09/2007
Mahmut Enes YÜCEL
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.