ÇOLAK KALEMİM
olmuyor/ ne kadar yazsam da anlatamýyorum
medet yok içimdeki sessiz harflerden
elimde çolak bir kalem /baðýr, baðýr, baðýramýyorum
iteleyip üzerimdeki aðýrlýðý, dýþa yürümeli /yim /yiz
dýþa/ uzaða/ bilsek de, görmediðimiz/ görsek de kalmadýðýmýz
orda, bir toprak var uzak /ta /bizim topraðýmýz
baðýrýp daða taþa, ýssýza / kalkýn, uyanýn!
kurtulun aðýrlaþan içinizden, diye haykýr /malý /yýz
düne ait ne varsa, ortaya döküp
ve bir yerden baþlayarak / yeniden /tek ses olup
kardeþçe aydýnlýða akmalý/ akmalýyýz
hâlâ bir kýzýlýrmak var orada
suyunu çoðaltmamazý bekleyen
sen aziz yurdum insaný!
tek kalem deðiliz durma/yalým
ölüler durur, býrakýr savaþmayý/ yaþýyoruz biz yaþýyoruz’
gelin, elele dünlerde gibi hani ” ay’ýn altýnda kaðnýlar gidiyordu”
ve sonra ulaþýlmaz denilen/ menzile eriþenleri anýp
dünlerin yüzünde
hani tek tabanca/ tek tüfek ve tek yürek olduklarý gibi
ve iþte yine öyle /durmadan
ve bütün gücümüzle/ yeniden/ var ederek kaybettiklerimizi
etten kemikten, ayný toprak analý/ ayný coðrafyada/nýz
nasýl ayrýlýr bir denizin suyu
uzak bir kýyýda deðil ki, taze yaþamýn soluðu
çölüne, ancak senin gözlerinden uyanýr vaha
geçmiþe açýlan pencereden bakýp
ve katmanlarý aralayýp/ görerek
ve imece ile, gücümüze güç katýp / yol almalýyýz
bu ülke bizim / h e p i m i z i n
emaneti bize Büyük Ata’nýn
ve bundan ötürü/ cýlýz akmamalý içimizdeki nehir
kýyýdan açýða çözülüp / görmeli / neler olur
doðru hedef, umudun sönmeyen yarýnlarýdýr
ve emanete gölge düþürmeden
ve itaate zorlayýp ayaklarýmýzý
ve iterek karanlýðýmýzý
ve karýncalar gibi kaynaþýp
eðrilerle bularak doðru yolu
her þey geçiyor, bir sensin kalan /güzel ülkem
ve de, daima payidar kalacak olan /yine sen
iþaret fiþekleri olsun kalemlerimiz
uyanmak ve görmek için yanmak gerekir ise eðer!
“sen yanmasan, ben yanmasam, biz yanmasak/
nasýl çýkar karanlýklar aydýnlýða?”
bir üçüncü göz bakýþý / uyanarak kalem ile
güne bakan yüzler ve gölgemizden yansýyan güneþ ile
zerrelerle ulaþýlýr bütüne
bir el ver sen de/ gece uyanýr güne
bekleyiþi kolay kýlan, seslerin rehberliðidir
bir bakýþ körlüðünden çýkýp, kendimizi bulana dek
ses olalým, söz olalým, canlar gelin bir olalým
umudu kesme /yelim rüzgârýn kýrdýðý daldan
kabahat onda deðil
bir kýymýk bile olsa, o da yarar iþimize
ve ancak, gövdesine sarýlan dallar tutunur hayata
her yeni sabah, yeni bir umuttur unutma/yýn/yalým...
Hâdiye Kaptan
(c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.