Ayrýlýk adam etti, bu deli gönlümü, Bilmediklerimi öðrendim gidiþinle... Bak neler öðrenmiþim, dinle: Baðlanmayacaksýn, güvenmeyeceksin; Düþenin elinden tutmayacaksýn. “Keþke” dememek için Dudaklarýný ýsýracak, piþman olmayacaksýn! Ne çok þey öðrenmiþim deðil mi?
Hiç kimseye “Ýyidir” demeyeceksin, Sýrdaþýn olmayacak hiç, Baþkasýndan duyduðunda sýrrýný, Yumruðunu duvarlara, Vurmayacaksýn! Sýrtýný, Duvara bile yaslamayacaksýn. Dost bildiklerine, Kanmayacaksýn! Ve bir de þunu öðrendim: Gözlerine bakýp da hiç kimseye, “Seni seviyorum.” demeyeceksin. Ne çok þey öðrenmiþim deðil mi? Sayende...
Sosyal Medyada Paylaşın:
muzaffer gümüştaş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.