bir yalnýzlýk içerisinde almýþ baþýmý gidiyorum
aðzýmýn sol yanýnda yaðmurun damlasý
ve eþkiya gözlerimde gece
siyahýnla seviþiyorum
kimseciklerin koynunda hýrpalýyarak yalnýzlýðýmý
belki bu sabah
belki birazdan ölebilirim
hatta kulaðýma eðilen denizle
bir adým atarak kaybolabilirim
son dokunuþum
son intiharým
tutkuna
elini ver aþk
bir aðacýn gölgesinde sana sarýlýyorum
tam gitme vakti söyletme beni kendine
bak
iyi kalpli günahlarýný emziriyorum/
acýnla büyüyen yüzlerini
önce terimi soy
sonra en iþtahlý düþlerimi
ýslak elbiselerimin altýndan utanarak
sana bakýyorum
ve gözlerinde yine
yoksul bir þehir seviyorum
ah bilsen susuzluðumu
piþman olursun
elini ver
hüzünlerle çoðalan kalbin maviyi bulandýrýrken
dokunduðun her lafta seni iyi anlýyorum
akýl ölümle dans ederken farkýmýz yok
korkma yüreðimden
korkma yalnýzlýðýmdan
denizle bir gelmiþiz sana
birazda sen gel
rüzgar baþýný çevirsede önüne
ne zamandýr sesimi tazeliyorum
kendini sesime baðýþla
var gücünle birazda sen baðýr
cehennemindeyim