0 L MA L I

yol yorgunu yüreðim
hayatýn, karanlýk bakýþýndan vehimli

yeni düþlere yer açamayan bu darlýk
gözlerime þebnemler býrakan bu gri renk

tenhayým /yabancýyým kendi sesime
kürdilihicazkâr düþüyor hep þarkýlarýn nefesine

yaðmursuz topraðým, kurak mavi ile yeþil
ne kýyýmda bir sandal, ne kapýmda bir el

özlemleri, umutlarý, düþleri olmayan
yeni bir sürgün vermeden
dünün kýrýntýlarýyla eylenen, yoksul zaman
anahtarsýz bir kilit ve pulsuz bir mektup gibi iþlevsiz

akþam alacasýndaki gölgelerle
enkazýnda kývranýrken gün
mimoza kokulu yaz bahçesinde
ýþýmayan hayalini býraktýk düþlerimizin de...

öfkeli ve kýrýk son bakýþýnda
uzun, acýlý ezgileriyle, deli atlar koþturuyor içinde hâlâ

kovalarken karanlýðýmýzý
unuttuk aydýnlýðýn yüzünü

büyüdü yalnýzlýðýmýz, nokta olduk içinde
yas sürmede zamanda, bu günde de

þimdi, yarýn var mý! bilir de bilmez gibi
ardý sýra býrakarak geçip gidiyoruz gerçeði

oysa, hep bilir insan, dile getirmez ölümün geçilmezliðini
her boþ geçen gün ömre ziyan
bir yerden baþlamalý yeniden
yeniden y a þ a m a merhaba demenin
yeni bir soluk almanýn, yolu olmalý

bakýr çalýðý sürülmüþ gün þafaðý
yeniden, yeniden yine açýða çýkmalý
kime kalmýþ ki bu hayat?
ölüm gelene dek yaþamalý, yaþamalý…
açýlmalý artýk bu "kapý duvar"
duyuyorum, uzaklarda bir yerlerde söylüyorsun þarkýný
dön yüzünü hayat, dön yüzünü, yakýnlaþ
sen olmazsan, ben olamam ki...

Hâdiye Kaptan



(c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.



Sosyal Medyada Paylaşın: