DOKSANÜÇ HARBİ

*Doksanüç Harbi

Onlar yalýnayakla, ne yollar eskittiler...
Ne karda üþüdüler, ne güneþte yandýlar.
Bu cennet vatan için gece gündüz gittiler,
Ne zorluklara göðüs, gererek dayandýlar...

Eri silâhý kapmýþ, peygamber ocaðýnda.
Kendisi taze gelin, bebeði kucaðýnda...
Durur mu Nene Hatun, elleri nacaðýnda
Budaktan sakýnmayan, akýla ziyandýlar! ..

Aziziye Tabyasý önünde azgýn sütun,
Attý canýný öne, çünkü bu dava oytun.
Yýktý yere Moskofu, bir kadýn Nene Hatun,
Geç anladý düþmanlar, kaçarken yan yan dýlar!

Sýzdý hâin Ermeni, dost görünüp doðradý!
Arkadan Rus ordusu bu tabyaya uðradý,
Durur mu hiç Dadaþým, týrpan elde seðridi,
Yoktu elde avuçta, anadan üryandýlar...

Doksanüç harbi dendi, girilen bu savaþa!
Çok çetin mücâdele, kan damlýyordu aþa...
Arkada Nene Hatun, en önde Muhtar Paþa,
Kahramanlýkta hepsi, takdîre þâyandýlar...

Ne kutsal bir vatan bu, her karýþý ter ve kan! ..
Ne güzel insan bunlar, vatan için sebil can.
Ne imanlý kul bunlar, din için ölüm cânân
Rýzaen Lillâh için, gözleri giryândýlar...

Öyle bir aþktý ki o, can vermek sanki ödül.
Þimdi hepsinin göðsü, rengârenk dopdolu gül.
Goncalarda meneviþ, dalýnda þeydâ bülbül,
Onlar zaferden sonra, cennette uyandýlar...

Antalya-2010/1

TDK:

oytun: kutsal, mübarek, beðenilen güzel yer.
üryan: çýplak, yoksul
þayan: münasip, layýk, yaraþýr
giryan: gözyaþý döken, aðlayan.

Halil Þakir Taþçýoðlu


Sosyal Medyada Paylaşın: