Gömüldü, benliðinin sonsuz derinliklerinde, Sevinci uçtu, hüznü var sadece ellerinde, Haykýramadý içini, ne yapýp ne etse de, Ýnfazý verilmiþ artýk, ne kadar dövünse de.
Tel örgülere deðil ki, sitemi kaderine, Yürek müebbet olmuþ göðüs kafesine, Suçu; onu sevmekmiþ hem de ölümüne, Çalmakmýþ kalbini, sormadan sahibine.
Davacý davasýndan hepten vazgeçse de, O vazgeçememiþ her daim nedense, Aðlamýþ karþýlýksýzlýðýna her celsede, Ömür iþte böyle su gibi akýp gitse de.
Bir gel diyecek ses aramýþ ama nerede, Aþký yanlýþ seçmiþ kalbi, suç kendinde, Artýk tahliye olmuþ kalbi özgürse de, Onun kalbi her an atacak cenderede, Saklý hayali; hep evet diyecek ses de, Belki yarýnlarýnda, ya da cennetinde.
Aysel AKSÜMER
Sosyal Medyada Paylaşın:
Aysel AKSÜMER Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.