Korktum

Þu üç günlük dünyada,
Gülmeyi tadamadým.
En büyük mutluluðum,
Küçük bir tebessümün oldu.
Hayata ne kadar sarýlsam da
Tutunacak saðlam dalým,
Kalmadý...

Temiz bir sayfada,
Buldum seni.
Adýný yazarken
Kalemim kýrýldý.
Yanan ellerimi,
Yine attým ateþlere;
Ellerin ellerimden,
Ayrýlmasýn diye.
Ama olmadý...

Sen bana “yasak” oldun;
Ben sana imkânsýz oldum.
Seni severken bile,
Ýnan ki korktum.
Her saniye,
Özlemlerle avundum.
Sensizliðe alýþmaya çalýþtým hep;
Olur da bir gün,
Gidersin diye...


Sosyal Medyada Paylaşın: