Önce sen
sonra ben düþtük
mutlu gözlerinden yaþamýn
Bileklerimizi keserken
aþktan ayrýlýða ferman
güneþ ýþýklarýný söndürdü
yürüdüðümüz kaldýrýmlar karanlýk
Ardýmýzda koca bir kentin enkazý
ve gözleri ama bir biz !
Ah içimiz dýþýmýz köz
ah küllerimizi savuruyor
rüzgarýn ýslýðý görmüyor musun ?