her þey bir anda yaþandý
güneþ gözlerimi buluta çevirecekken
biriken gözyaþlarým intihar etti uzaklara
yüzümü umuda gömerken
bilmiyorum nasýldý geçmiþin bakýþlarý
bir akþamüstü
gece siyahýný örttü üzerime
gittim
ve bir pazar sabahý geldi þubat
aldý uyuyan sancýlarýmý yüreðimden
daðlar bile konuþtu kuþ sesleriyle
yalnýzlýðýma...
ne garip ilk kez ölümü soyundum
duvarda kývrýlýþýmý unutarak
þimdi içimde küçücük çocuktum
ellerimle beyaz kurdeleler yaptýðým saçýma
aslýnda hem vardým hem de yoktum
elinden tutmuþtum denizin
suskunkuðumun son deminde
masal tadýnda hikayeler anlatmaya geldim küçüðüm
inadýna yürütürken ayaklarýmý düþlere
resmini çizdiðim þehirde ilk adýmýn bu
bürünürken duygularýmý ilk öpüþün eteklerimi
bak
karanlýðý yýrttý geliþin
ve öyle ki belleðimden geçerken
dallara astýðým sevgililer düþtü dar sokaklara
rüzgar kustu ayazýný bedenlerine
ah kanayan kalbim durdu
açýlýnca gülen bir nilüferin aðzýna
düþün ki
acýlar içindeydi baðrýma bastýðým zaferler
her þey bir anda bitti
güneþ gözlerimi buluta çevirecekken
biriken gözyaþlarým intihar etti uzaklara
yüzümü umuda gömerken
bilmiyorum nasýldý geçmiþin bakýþlarý
bir akþamüstü
gece siyahýný örttü üzerime
gittim