Erciyesin Düğünü
Karþýmda duruyorsun bütün ihtiþamýnla,
Dibinde senden kopma birkaç ufak yükselti,
Ve zirven görünmüyor yine,bembeyaz bulutlara teslim,
Duyuluyor,buzlu tependen gelen bir mahzun inilti.
Kar kaplamýþ yin tenini,sis bembeyaz bir örtü,
SÝyah kanatlarýyla selamlýyor seni kartallar,
Yamaçlarýnda yazdan kalma bir görüntü,
Ve de sana ýsmarlanmýþ,selam dolu þarkýlar.
Rüzgar acýmasýzca esiyor,dalgalanýyor üzerinde al bayrak,
Bembeyaz bir gelinlik giymiþ gibi Erciyes,
Düðünün mü var yoksa,bir davetiye de bana býrak,
Güneþin üvey evladý,mahzun kayalýk,sen de es.
Semayla birleþmiþ.bir bütün gibi bulutlar,
Dað beyaz,kar beyaz,bulut beyaz,
Sana adanmýþ adak,bir sürü umutlar,
Yakýþýyor,çýkarma gelinliðini;
Varsýn gelsin isterse yaz.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Zekeriya Terzioğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.