BURASI KARANLIK
burasý çok karanlýk
siyaha döndü güllerde;
yapraksýz, dalsýz, çýrýlçýplak
ah ne yazýk yitip gitti ellerde,
sonrasý hep bir yalnýzlýk.
kapatýp düþlere gözlerimi
perdeleri çekip,pencereyi açýyorum,
soluksuz dinliyorum akþamý
ve hiçbir ses beklemiyorum üstelik.
sonra damarlarýma karýþýyor anason tadý
kabuslara salýyorum kendimi
karanlýk çok karanlýk kabuslara.
umudum var üstelik, herþeye raðmen
ama çok uzaklarda bir bulut gibi
sinmiþ bir dað baþýna,
çaðýrsam gelmez, gitsem kaybolurum;
siyah beyaz resimler gibi sokak,
bu mevsim kar çok karanlýk.
anlamýný yitirmiþ herþey
yalancý bir kitap, kýrýlmýþ bir kalem,
soðuk bir gülüþ kalmýþ o kýzýn dudaklarýnda
öpsem alýp götürecek bir rüzgar güneþi
sonrasý hep bir karanlýk
uzayýp uzayýp kalýcak bana.
burasý çok karanlýk,
gelmeyin yanýma, çýðlýðýmý sormayýn,
kendi yýkýlýþýmý onaylamaktayým,
kendim yazmaktayým fermanýmý,
biliyorum; üzülerek biliyorum gelmeyeceðinizi
ama bir vefa kalýntýsý bile artýk kurtaramaz beni.
hem burasý çok karanlýk...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.