Kýrýk bir ýþýk huzmesiydi
Gecenin ihtiþamlý saltanatýndan süzülen
Yýldýzlar gülünce güzeldi...
Bir itiraftý bu
Nemli saçaðýn hüzünlü salkýmýna dokunan
Daha sonbahar gelmeden
Hazaný yaþamýþtý kirpiklerim
Matem!
Kanatan inciten batan bir diken...
Hayat , ellerimi uzattýðýmda sahiplenecekti oysa
Yüreðimi sunduðumda , sevgiyi içirecekti yaðmurundan
Ýhtimaldi mahzenine sýðýndýðým liman
Þimdi
Adýný unuttuðum umudun kendisi
Derin susuþlarýnda yankýlanan
Güneþin vedasýnda
Gitme diyemeyen edasýnda gökkuþaðýnýn...
Dem!
Çöle sürülmüþ ikindi
Yalnýzlýk serencamýnda çile
Vurgundu sevda küflü zamanlara
Çaresizlik!
Koru andýran kum saati...
Aynanýn yansýyan yüzünde sorgular
Sýzlanan kaygýlar biriktirir
Anýlar en acý izlerini býrakýrken
Ýçimin taþ duvarlarýnda
Ahýmla ördüðüm boþ bir çerçeveden
Bakýyorum yüreðine
Siliniyor kurduðum tüm hayallerim
Heybende buzdan bir nehir
Bense eriyorum...
Þiirler üþüyor gözlerimde
Aðlýyor kahýr dolu satýrlar
Aldýrmayýþýna hayýflanýyorum merhametin kafesinde
Kör kuyulara atýyorum sevgi dileklerini...
Ve...
Ölüm kucaklýyor nefesimi
Mavilerine uzanýyorum sonsuzluðun
Gümüþ anahtarý ellerimde
Hicranýn bercestesinde
Sevdanýn aðýtýný
Mühürlüyorum kalbime...
Züleyha Özbay Bilgiç
Kütahya
2010