BU YETER SANA

poyrazýn elleri döverken içimdeki denizi

sabýr feryâdýmla yarýldý bedenim

talazlanan yüreðim/den

çavlan bir hüzün aktý içimde sessizce

bir kurt kemirip beynimi

doladý saçlarýmý geceye

ýssýz bir bozkýra sürüklendim /durmadan

boþ/a /luða düþtü uyku göz kapaklarýmdan



maðlubiyet olmadý, derdim tasam

kalbimden fire veren sevgilerin ihaneti

yüzüme kibirle düþen dil lekesiydi

beni ateþlere salan



gönül gözünü kapamýþ vicdansýz ellerin

fanusuna saklanýp

soluðuna kýyametleri salmasý

sana deðildir bir tek

daha ölmedin

yere düþen günü kaldýracak gücün var

eli boþa saldýrmak hangi kitapta yazar

býrak, içindeki abdalý aptal sansýn onlar



bir gün gelip bu rüzgâr da dinecek

bu ayaz da geçecek

törpülenirken bir yerlerinden

diðer yanýn filiz verecek

dolanmasýn boynun, sözde/ki kurt kapanýna

sorgun sualin /ne de vebâlin var senin



þimdi yeþilinden öksüz bir baharsa elindeki

kazý topraðýný týrnaklarýnla her zaman ki gibi

sevgiyle sula ver kendine deðerini

esrik gülümseyiþleri unuttur içindeki çocuða

karlar kalkýnca, kir çýkar ortaya



yenilmedin/ yenilmeyeceksin

iklimsizdir papatyalar bilirsin

yine açacaksýn dað bayýr, özgürce

yakmadýn hiçbir ateþi sen, kinle öfkeyle

sensin insanlýðý deðiþmeyen

aldatmasýn seni uçurumlar

iliþmesin artýk yüzüne gam keder

mutlu bayramlar getirip koy çocukluðundan

yaðmurlar inmiþ gözlerini O gör(ür)dü

Tanrý þahidindir, bu yeter sana



Hâdiye Kaptan(sahaf)

(c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.


Sosyal Medyada Paylaşın: