Açýyor gözlerini, bir bebek daha
Yaralý annesinin gözlerindeki acý
Unutuyor kokusuna…
Merhametle sarýyor,
Emanetini
Aðlýyor bebeðim, aðlýyor
Bu da geçer,
Geçti de
Emekledi bebeðim,
Yürüdü,
Neþeyle koþtu bebeðim
Artýk çocuk oldu
Bu da geçer, Geçti de
Büyüdü bebeðim
Rüzgâr gibi koþuyor, bak!
Eli kalem tuttu, okuyor bak!
Oyunlarýn ciddiyetine doðru
Yol alýyor
Büyüyor çocukluðum…
Bu da geçer, Geçti de!
Oysa hayâl bile edemezdi, oyunlarýnda
Oyuncaklarýn, canlýsý olduðunun
Düþünmeden, oyun sandýðý bir hayatýn
Gerçek olduðunun
Büyüdü çocukluðum
Gözyaþýnýn renklerini görerek
Hayatýn þýrýngalarýndan
Küçük bir ýsýrýk, iðne
Vurundu çocukluðum
Adým atarken gençliðe
Bu da geçer, Geçti de
Bahar geldi, ardýndan kýþ
Ve yine bahar,
Yine kýþ
Ardý ardýna mevsimlerim
Bu da geçer dedi, Gençliðim
Geçecek de!
Ayýrt edemedi gençliðim
Akrep kim? Dost kim?
Bu da geçer dedi, içinden
Geçti de!
Sorguluyor gençliðim
Her yanýnda renksiz sarmaþýklar
Rengi yok ki, ayýrt etsin
Bu da geçer be gençliðim!
Bir saðýrým, duymuyorum cývýltýlarý
Bir duyuyorum
Karýþtýrarak feryatlarý.
Duyup da ne oluyor ki,
Cevap veremedikten sonra?
Soruyor gençliðim,
Zamandan çat kapý bir ses:
Bu da geçer!
Geçecek elbet!
Hükmü yok ki nefesimin
Hükümranlýðý sayýlý, hükümdarýn
Sabýr, Bir yere kadar
Sabýr taþým patlayacak,
Ruhum sýkýlacak, elbet
Bedenim yorgunluðundan kurtulacak
Yetimliðinde,
Yetim býrakýlarak.
Sorgusuz geçecek,
Gençlik de bitecek,
Düþünme bebeðim!
Büyüyen çocukluðum!
Gençliðim!
Bu da geçer, geçecek!
Halime Erva Kýlýç
"