Bir Kadın!

Bir kadýn!
Çýplak ayaklarý
Ditiyor yara bere elleri, yün yumaklarý
Arpalar, dikenler eþlik ediyor,
Yarýmaðýz, diþleri dökük… damaðýný sýkýyor
Sýkacak diþi kalmamýþ ki
Buruþturuyor yüzünü, çatýyor kaþlarýný
Dalýyor iþine var gücüyle

Bir kadýn!
Belki nefes nefese lâkin
Hoyratça, miskinliði defedercesine çabalýyor
Yansa da temmuz sýcaðýnda, sýrtýnda bir kazak
Sarkmýþ vücudunu saklayacak
Bir yanda hasta yavrularý
Çektiði onca yularý
Çilesi, derbeder zamana yayýlan
Þuradan yaklaþan koca bir yýlan
Zehirli sarmaþýklar gibi dizili, koyun baþlarý
Ocakta piþirecek pek yok aþlarý
Sinmiþ zehri yýlanýn, dikenler arasýna
Merhem yok ki sürecek yarasýna
Habersiz ditiyor, yün yumaklarýný
Eþarbý kayýp da dýþa vuruyor, saçýnýn aklarýný
Dalýyor iþinin seyrine
Gün geçiyor böyle yine
Bir derin nefesle kulak kesiyor ezan’a
O iç huzurun yankýlandýðý ana

Bir kadýn!
Bir ana!
Acýtsa da zehri yýlanýn; farekuyruðu boyunca uzatýp, asýyor çamaþýrlarýný
Herkes unutsa da kümesteki tavuklarýn, horozlarýn susuzluðunu
Elinde bir kapla çekiyor, günün tüm huysuzluðunu…


Sosyal Medyada Paylaşın: