Rüzgârýn ýslýðýnda hüznün buruk ezgisi
hicran yanýðý gözlerde pus
ellerinde karlý güz çiçekleri
her dilden , her ýrktan insanlar gelip göçüyor
iz býrakýp ‘us’umda insanlar
öykünüyorum …
-acý , ayný her dilde
her dilde sevinç ayný -
Bir kez açýlmaya görsün yüreðim
çatlaklardan süzülen su misali
sýzýp gidiyor sözcükler
içime ,
içimin en derinlerine
tuzlu , kumlu denizime …
Çünkü nehirlerde durmuyor sýnýrlarda
daðlarýn bir ayaðý öte yakadaysa
bu yakada mutlak öteki ayaðý …
“dinledikçe anlýyor ki insan,
hüznün dili, kederin dini, duygularýn sýnýr taþý yok.”
A.Ýlayda Beydemir .. C.S
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.