Göðsü açýk bir kadýna,
Baðrý yanýk türküler...
Rengine süt veren anneye;
Kanlý feryadýyla, oðulcuðundan;
Yazýlý, kanlý tütsüsüyle
Son dilekleri:
Taþý baðrýna basma ,anam
Kýskanýrým
Hem O, tutar mý yerimi?
Gülümser mi?
Sarýlýr mý, sana?
Benim gibi...
Aðlama anam,
Gözyaþlarýnýn kudsiyeti, deler semâyý
Göðsü açýk,
Baðrý yanýk annelere;
Eklenensin artýk
Gökler aðlar seninle
Dökülen her gözyaþýnýn altýnda.
Sele gider, yeryüzüa
Aðlama anam! acýnýrým
Gözyaþlarýnýn altýnda ben ýslanýrým
Vatan_ý muhabbet aþkýyla, cezbolundum
Hamza yüreðinden, bir zerreye,
Aþuk_u Yunus Emre’ye...
Ýstiklâl için, Akif yüreklere koþtum
Madalyonumdur þehitlik, anam!
Hani bir yar vardý, içimde
Ýsmi Aiþe
Söyleyemedim, dilim varmadý.
O da, beni severmiþ.
Yol göründü lâkin, içim açmadým
Daha kara koyu sevdama, gidiyorum
Gidiyorum anam
Bu kez daha uzaða
Bilsen, sana daha yakýna
Ne olur, aðlama
Göðsün açýk býrakma...!
Muradýmdýr, þehitlik
Kanayan canýmla;
kazancýmdýr...
Helâlimdir...
Sonsuzluða ulaþan
Anahtardýr, kapýlarýmý açan
Topraðýma tütsüsü karýþtý, kanýmýn
Alnýma mertebesi, þehitliðim
Adým unutulur, lakîn
Mehmedim, anam!
Ne olur, aðlama
Öðün...
Halime Erva Kýlýç"