KIRIK DALLAR

Dertler yine almýþ ahýný bu gün.
Gözlerinde nemli bir bakýþ var.
Gölge olmamýþ sana, sýðýndýðýn aðaçlar.
Bir aðacýn dalý gibi tutunmuþsun bana.
Gaddar bir korku sarmýþ yüreðini.

Kapatmýþsýn gönül kapýlarýný ayaklarýma.
Kulaklarýný da kapatmýþsýn çýðlýklarýma.
Haykýrýþlarýma, feryatlarýma,
Sesime soluðuma.
Her þeyime kapatmýþsýn her þeyini.

Gözlerini olmadýðým yerlere çevirmiþsin.
Hüzünlendiðinde, olmadýðým kumsallara anlatmýþsýn derdini.
Gaddar korkular, gaddarlýðýný yapmýþ sonuna kadar.
Elinden geleni ardýna koymamýþ.
Acýmamýþ. Ne sana ne bana...

Sadece bu mu?
Sadece bu kadar mý?
Hançer yok mu yüreðinde? Yara yokmu?
Kanamýyor mu?
Akmýyor mu kanlarýn harþit gibi,
Çoruh gibi, Aksu gibi...?
Karadenizi korkutmuyor mu fýrtýnalý yüreðin, hýrçýn dalgalarýn?

Hep. Hep ama hep korku olmuþ,
Adýný umut koyduðun beklentiler.
Beklediklerin.
Beklediðin.
Beklediðin sadece mutluluktu oysa,
Acýlara kurban verdiðin...

Þarkýlar dinlemiþsin,
Odanýn yýldýzlara bakan gözlerinin dibinde.
Gökyüzünü seyretmiþsin,
Gözyaþlarýnýn derbeder sohbetiyle.

Titrek nefesin aðaç olmuþ bilenmiþ baltalara.
Kesilecek!!!
Yakýlacak!!!
Külleri yellere savrulacak!!!...
Kurumuþ yapraklarý çiynenecek..

Niye hep böyle oluyor?
Tutunduðun dal mý çürüktü?
Yoksa ellerinin dermaný mý yoktu?
Islak mýydý,
Nemli miydi, geçmiþin yaralarýný ve bu günün yaþlarýný sildiðin,
O pamuk, o öpülesi, tutmaya doyamadýðým
Kelimelerle anlatamadýðým o güzel ellerin.

Eðer derman yoksa ellerinde,
Sana kollarým feda.
Eðer çürükse tutunduðun dal,
Hakkým yok sana bakmaya.
Hakkým yok verdiðin mutluluða.
’Seni seviyorum’ demelerini hak etmiyorum.

Camlara çýkýp benimle konuþmaný,
Yollara düþüp bana koþmaný.....
Hak etmiyorum hiç bir þeyi.

Eðer derman yoksa yüreðinde,
Yüreðimi verdim sana yýllar önce.
Eðer çürükse tutunduðun dal,
Ben kýrýldým sen düþtüðünde.



Nuh BARITCI










Sosyal Medyada Paylaşın: