Ben İstanbul'u Sen Diye Sevdim...

Ben ÝSTANBUL’U sen diye sevdim...
Kýzkulesine bakýnca gözlerini...
Denizde uçan martýlarý görünce ellerini...
Galata köprüsünden geçerken dudaklarýný anýmsarým hep..!
Sana benziyordu ÝSTANBUL’A dair ne varsa,
Kapalý çarþýnýn gizemi..
Kadýköyün umarsýz telaþý...
Ne varsa sen vardýn,jerþey biraz sana çalýyordu ÝSTANBUL da..
Ben ÝSTANBUL’U sen diye sevdim...
Sahile inince buram buram sen kokardýn...
Denizde sen gibi kokuyor biliyor musun?
Sahi ne renkti gözlerin?
Mavi degilmi?
ÝSTANBUL da mavi biliyor musun?
Ben istanbulu sen diye sevdim...
Görmedim çirkin yönlerini hiç,seninkileride görmezdim..
Öle katýksýz sevdim bir dua gibi....
Heryer baþka güzeldi sen varsan biraz...
Beþiktaþýn þaþasý asaletini...
Varoþlarýn tek düzeligi hoþgörünü...
Denizin uçsuz bucaksýzlýgý sevgini anýmsatýyordu...
Çýkmaz sokak yoktu ÝSTANBUL da....
Her yolun sonu mutlaka sana çýkýyordu...
Ben ÝSTANBUL’U sen diye sevdim..
Ýçinde barýndýrdýgý masumiyeti....
Kirlenmiþlige inat dimdik duruþunu...
O da sen gibiydi baþ kaldýrýr gibi hayata...
Ve nice sevgiler barýndýrýyordu bagrýnda...
Ben ÝSTANBUL’U sen diye sevdim...
Sende gördüm ne varsa yaþam adýna...
4 mevsimin bile baþka dildeydi...
Kýþ kýþ degildi senli ÝSTANBUL da...
Baharsa türlü renklere girerdi..
Dedim ya ben ÝSTANBUL’U sen diye sevdim...
Ne ÝSTANBUL’U verdiler bana,nede seni....
Ýkinizde hiç anlamadýnýz beni....!!!!

Sosyal Medyada Paylaşın: