DOSTLARIM VARDI

Dostlarým vardý sagnak yagmurlarda ufacýk þemsiyemde sakladýgým...
Bir o kadar benim bir o kadar benden!
Dostlarým vardý uzatýp elimi dokunuverecegim...
Bir o kadar yakýn bir o kadar uzak!
Gülüþlerimiz vardý tenha sokaklarda ürkek ürkek,
Þen kahkahalarýmýz vardý attýgýmýz çekinerek...
Hayaller kurardýk hep yarýnlarý düþleyerek...
Dostlarým vardý benim bana ’DOST’ diyecek!
En mahrem duygularýmýzý paylaþtýgýmýz anýlarýmýz,
Aglayýnca yaslanacak omuzlarýmýz vardý.
Üþüdügünde ýsýtabilecegimiz titrek ellerimiz,
Paylaþacagýmýz iki lokma ekmegimiz vardý.
Tebessümle bakardýk hayata,
Yýkamaz derdik dertler bizi,
Yýkamadýlar da....
Aþklarýmýz vardý bizim ufacýk yüreklerimiz de,
Belki de bizi biz yapan!
Bir o kadar çoþkulu bir o kadar delidoluyduk.
Yetmiyordu zaman bize,
Saatler hýzýmýza yetiþemiyordu...
Biz dosttuk ve hayatý paylaþýyorduk
Yada öyle sanýyorduk...
Uzun cümleler kuruyorduk bize kýsa gelen gecelerde..
Keþke diyorduk keþke hiç sabah olmasa,
Bitmese sigara dumaný altýnda yapýlan bugulu sohbetler...
Dertliydik bir o kadar!
Kimse bizi anlamýyor sanýyorduk,
BELKÝ DE BÝZ BÝLE KENDÝMÝZÝ ANLAYAMIYORDUK...
Dostlarým vardý benim bir kar tanesi gibi eriyip giden avuçlarým da...
Yok oluþlarýný izledigim...
Bir sabah uyandýgýmda yoktular artýk yanýmda...
Ne agladýgýmda omuz buldum yaslanacak,
Ne de kýþ sogugunda titreyen ellerimi ýsýtacak!
Öyle býrakmýþlardý beni yapayanlýz...
Hiç sebebsiz hiç nedensiz...
Geriye gülüþlerimiz kalmýþtý,
Tenha sokaklarda ürkerek attýgýmýz..
Dedim ya dostlarým vardý benim!
Þimdi bilmedigim bir yerde,
Bilmedigim bir yaþamdalar.
ARTIK SAGNAK YAGMURLARDA ÞEMSÝYEMÝN ALTINDA YANLIZ BENÝM SAKLADIGIM....!!!!


Sosyal Medyada Paylaşın: