dön demek kolay olmaz bize
ki güvey ruhlarýmýzýn barýnma vakitleri çoktan geçmiþken
yürek eþiðine oturmuþluðumuzun eskimese de yeri
çok zor,
kaldýramaz aþkýn refakatçi hali
yol boyu pansiyonlarda bir durak içmiþliðim var seni
Ýstanbul rengi erguvanlarla, tüm bej sevdalarý çekmiþim sineme
tek sen duyamadýðým bir renkte,lâl bir koku
koklayamadýðým bir bereket yaðmuru gibi,
ýslandýkça ýslandýn yüreðimde..
düþkýrýklarýmýn alýcýsý benliðim,dik baþlý olmayý öðrendim
hangi tiyatro oyunundan kalma bir eserdin ki,
oynayamadan alkýþlandýn
ben yeni koþmasýný öðrenmiþ bir çalýkuþu sanki,
dalýmdan bir yeþil olsun,tek senin olsun isterdim
esrik bir aþkýn huzurlu senfonilerinde duyuyorum ismimizi
hor görülmüþ bir masalda , çizgi karakterlerini seçiyorum ,
yüzümüze uydurulmuþ
özgürlüðümdeki tüm menevþeleri unutsun diye gözlerim,
körebe yaptým kendimi,
rolümün âcizliðini unutuyorum
biz aþk yorgunu,deðiþtik mi dersin, anlatmak için ikimizi?
kapalý nefeslerimizi açýða vurduk mu,anlamak için?
izâhsýz yalnýzlýðýmýzýn þeffaf bir dokusu yok hiç
ayrý bedenlerin tutkusunu fýsýldýyoruz yüreðimize
kulaklarý saðýr eden bir aþk yolculuðu bu
ayrý odalardan ayný gökkuþaðýna bakmak gibi seninle
öylesi yakýn bu yolculuðumuz..
tüm çizgiler öðretir seni bana ,bir yol hizasýnda
ýþýða doðru yürümelerim hep sendendir
sen bir þehir gibi kucak açmýþken bana
ben gücümü resmediyorum ayak bastýðýn yollara