HABERSİZ

Yüreðime yokluðunu çizdim.
Keskin bir usturayla.
Parçalayarak kendimi.
Kanatarak, acý içinde kývranarak.

Ben yokluðunu çizdiðimi zannederken,
Yokluðun beni eritip bitirirmiþ de haberim yokmuþ.
Ben yaðmurlarýn yorgun bedenimi sürükleyip,
Sana götürmesini beklerken,
Gökte pul kadar bulut yokmuþ.

Gözlerime saklanmýþ hepsi.
En gaddar anýný beklemiþ ayrýlýðýn.
Az kaldý zannediyordum.
Dayan diyordum kendime.
Biraz daha sabret.

Geçerdi elbet zor vakitler.
Biterdi zalim geceler.
Aaah! Seyyar satýcýdan aldýðým kol saatim.
Sen olsun yakýnsýn bana o kadar.
Neden biraz acele etmedin?

Neden haber salmadýn akrebe, yelkovana:
Biraz çabuk olun, sahibim zor durumda.
Meðer saatimin, zamanýmýn, mühletimin,
Þu dünyaya hükmü yokmuþ.
Nakit deðilmiþ benim vakitim.

Yaðmurlarýn beni sürükleyip,
Sana götürmesini beklerken,
Gökte pul kadar bulut yokmuþ.
Meðer sevmiþim de seni canýmdan çok,
Benim haberim bile yokmuþ.


Nuh BARITCI





Sosyal Medyada Paylaşın: