Yolumu Bulamıyorum

Saçlarým kulaklarýmý kapatmýþ,
yaþamýn eteði ise gözlerimi.

Yaþam yaþamýmý kemiriyor.

Seslerim birbirleriyle kavgada,
aðýzýmda suç buluyorum.

Ruhum kör,
ruhiyem kör,
körlüðüm körlüðüme yol gösteriyor,
düþünsene.

Duymaya,
görmeye,
ve konuþmaya feci ihtiyacým var,
ama...

Soðuk rüzgâr bedenimi ýsýrýrken,
sözler beni damgalarken,
karamsarlýk kiþiliðimi mühürlerken,
yalnýz bir konu düþüncelerimi meþgul etmekte.

Halâ neredeyim?

Kendime sitem ediyorum,
halâ neredeyim diye,
bu nereden olan yerden,
gitmek istiyorum,
ama...

Yolumu bulamýyorum.

(Kopenhag)

Tolga Madan
Sosyal Medyada Paylaşın: