Beni Bulamıyorum

Üzgünlük çökmüþ canýmýn olmayan baþýna,
caným aðýr,
caným yorgun,
caným cansýz onun için.

Kimsenin duymadýðý duygularým,
sonbaharýn getirdiði hüzünle dans ederken,
o benim bile tadamadýðým hislerimin,
beni nasýl terk ettiðini seyrediyorum.

Beni tanýmýyan ruhum,
içimde titrerken,
neden bukadar hafif,
ama genede aðýr olduðumu düþünüyorum.

Neden durmadan sesiz baðýrdýðýmý,
ve o sessiz zamanýmda,
beni yalnýz býrakmýyan efkârlýðý düþünüyorum.

Sorularý düþünüyorum,
günlerimi uzatan sorularý,
hep bana denk gelen,
cevaplarýný saklayan sorularý düþünüyorum.

Sonra bulamadýðým beni düþünüyorum,
ve aklýma geliyor,
nerede olursam olayým,
ben genede,
hep baþka bir yerdeyim.


(Kopenhag - 05/06/1998)

Tolga Madan
Sosyal Medyada Paylaşın: