Şahid

Kafamý yastýðýma her koyduðumda,
sen aklýma geliyorsun.

Gözyaþlarýmla ýslanan yastýðým,
suratýmda küflenmiþ gözyaþlarým þahid.

Senin ismini sayýklýyorum,
gündüzlere kadar.

Beni sabahlara kadar dinleyen duvarlarým,
nazikçe katlanmýþ,
baþucumda uzanan elbiselerim þahid.

Her an uyana bilirim korkusuyla uyuyorum.

Aðlýyýp hýçkýrýrken,
göðüsüm sýkýþýrken;
boðacakçasýna sarýldýðým yorganým þahid.

Kilise çanlarý uyan diye beni sarsarken,
güneþin ilk ýþýklarý,
gözkapaklarýmý delerken,
halâ seni görüyorum.

Ellerim uyuþmuþ,
düþlerimle sarýlmýþým sana,
uyanmak istemiyorum,
sen yanýmdasýn þuanda.

(Kopenhag - 29/11/2009)

Tolga Madan
Sosyal Medyada Paylaşın: