þimdi ben,
dilsiz kelimelerin nihaventine çalýyorum türkümü
ayak ucumda yitirilmiþ bir bedenin,ölü sarýsý
gamlý makamlara vuruyorum kendimi
saatleri boþa alýp,vakti erteliyorum
taze bir fidanýn eðiminde,gece ile gündüzün farkýný soruyorum
þimdi ben,
tenimi yakan ayrýlýklarýn,
son bestesini dinliyorum..
yetmiyor kollarýmý açabildiðim kadarlýk gülüþüm
güneþ batmadan evvel küçücük bir çocuktum oysa
kim büyüttüyse,yüz üstü býrakmaz bilirdim
kim sevdiyse,makberi dinletmez
yüreðimde bir dinamit patlatmaz sanýrdým
böyle kolay bitmez
sana süzüldüðüm okyanuslardan geçeceðim yine
þimdi ben,
þimdi tanýyamazsýn belki beni
sade bir ömrümü alýyorum rüyalarýma
nârý içimde
çok yýl yaþamýþlýðýn varsa içimde,
notasýz besteler gibi çalýndýn yüreðimde
hiç duyamadým
sadece âþinaydýn
beni mecnûn eyleyen tek sen deðildin
tüm sevdiðim adamlar /
yok yok senden önce çok kiþi sevmedim
en çok babamý sevdim bilirdin
belki de seni bu yüzden sevdim
þimdi ben,
kime ihanet ettim?
tüm kadýnlarýn doðurganlýðý kadardýr masumiyet
biraz çýplak,biraz aþk
biraz nâif dokunuþlu,biraz leylak kokulu
bir erkeðin ýsýttýðý kadardýr sadakat
biraz aþk,sadece aþk
Adem ile Havva kadar yanan,
sadece aþk..
þimdi sen,
kime ihanet ettin?
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.