Sükût-u neyden dinliyordum suskunluðunu
düþe sarýlmak,sana bakmak kadar ispatlýyordu doðruluðunu
uyutmuyordu gecenin bir yarýsý,
durgunluðun çoktandýr sorgulamadý yanlýþlýðýný
sessizliðin en sensizliðinde göremezdim ki gidiþini
ilk karþýlaþmamýzdý...
kafiyeleri uçuþtu þiirlerimin
ne varsa unuttum o an
renklerin tonunu keþfettim,gözlerini görünce
boyun büker gibi selamladým
sana eðilmiþliðim o an baþladý
bir baþka yüzden,bir baþka aþk doðdu
maveradan kaçarcasýna
bir baþka dünya doðdu
ilk aþk âlemiydin..
hazýr rüyalarým oldu sana dair
kurdukça kurdum zihnimde,görürüm ümidiyle
düþe yatýrdýðým düþlerim oldu
minyatürleþen yaþanmýþlýklarý unutturdun
bir ela esintisi gözlerin için,
u n u t t u m
usumun bedeli oldu,çoktandýr ezberleyemediðim gülüþün
her an gözlerimin önünde
fakat
sihri okutturdu gözlerinin
ben bir çýrpýda aþký ezber ettim
ilk ayrýlýk þiiri oldu gidiþin..
diyorum ki,
uzat ellerini
bir minicik aþk büyüsün avuçlarýnda
terk etmenin raconunu öðretme bana
dinliyor efsunlu bir alemden bize gülen gelecek
h a k i k a t gibi öðrenemem gidiþini
a f f e t
yok yok tanýmýyor olamam seni
bu ilk karþýlaþmamýz olamaz
yoktan bir hikaye uydurmadý kelimelerim
sen bile tanýmýyorsun bizi
afedersiniz,
yüreðinizin rengi neydi?