Sensiz bir gecede...
Suyu yangýnla söndürdüm.
Sonra Azrail geldi, yaðmurla
Senden kalan suyun sýcak külleriydi.
‘s’ ile baþlayan ben; sen ile son buldum
Dur! Bitmedi daha...
Ýnsan kolonisi kaldý bir kere hücrelerimde
Muzdarip garipler ordusu damarlarýmda
Bak þimdi!
Halaylar geldi, masumluktaki bebekliðimize.
Yokluðunun dem vurduðu saatteyim...
Ellerim karanlýðýn hizmetkarý
Duvarlarým çatlak, çentik atmýþlar hayallerime
Hayýr!
Hayal deðil onlar... özgürlüðüm be!
Son kez , bir daha bak!
Gidiyorum...
Çünkü; Azrail geldi, galiba ölüyorum.
Ama en çok yine gülüyorum
Çünkü suyu, yangýnla söndürdüm / yaðmura raðmen...
EMRE ONBEY