Yağmur

Yaðmur damlalarýna,
damlalarýda yere çarparken,
benimde merakým bana çarpiyor.

Gökyüzüne pembe örtü örtülmüs,
benim yaþamýmýn üzerine örtülü aðýrlýk gibi.

Yaðmur akýp gidiyor,
yerleri okþayarak,
benimde ruhum akýp gidiyor,
beni okþayarak.

Yaðmur yýkýyor temizliyor,
benim çirkinliklerimin
bütün güzelliklerimi yýkadýðý gibi.

Yaðmur rahatlatýyor,
yaðmurdan rahatlýyan herþeyi,
benimde karanlýðým rahatlýyor,
çünkü gölgesi halâ üzerimde.

Yerler ýslandý,
zannediyorum kurumayý bekliyor,
benim kuru gözlerimin,
zannediyorum ýslanmayý beklediði gibi.

Dans edenler var yaðmurun altýnda sevinerek,
benimde þeytaným sevinerek,
yanlýþlarýmýn altýnda dans ediyor.

Hattâ bazýlarý var,
yaðmurun yaðdýðýný anlamamýþlar bile,
benim kendimi anlamadýðým gibi.


(Kopenhag - 09/10/1997)

Tolga Madan
Sosyal Medyada Paylaşın: