HAMSİ VE ADÂLET -Tekrar

-yaþanmýþ bir olay ve ardýnda býraktýðý adâletsizlik!-

Hamsi, Þubat ayýnda yavru ile dolaþýr,
Aðlara yýðýn ile ince- iri doluþur...

Satýnalan ev halký, piþirmeden ayýrdý,
Ýnceleri yediler, beylere; Ýri kaldý...

Dedim: Olmadý böyle, neden ikilik olsun,
Dedi: Evhanýmý ki; iriler sizin olsun...

Dedim: Hamsi de bile adâlet olmalýdýr,
Ayýklayan ince’yle, hazýr bulan iri yer!...

Adâlet: Hamside de... Asâletliysen eðer,
Hamsinin adâleti; Ana-Yavru yemezler!...

Yavrusu ana ile gider iken yuvaya,
Gelecek yýl, hayâli; hamsiniz, çok bol ola...

Býrakýn artýk gitsin, Ana- yavru “Kuyu”ya,
Peþinden giden: Kâtil. Yazýk etme; yavruya!...

Sýnýr boyunu aþan, Trabzon’dan göç eden;
Hamsi; Bereketimiz. Uyan!. O’nu yok eden!...

Hatýrlýyorum da! Ben; Hamsi Sempozyumunu,
Ne, tedbir almýþ idik! Oyna: Mahcup oyunu!...

Var iken bilinmeyen, saðlýk ve gençlik gibi,
Hamsi, evlere besin, aklýmýz, bak! Cin gibi...

Trabzonlu tüketir, Dünyâ’da ençok o’nu,
Deðerini bilelim, gelmesin neslin sonu!...

Kaybolduðu zaman da oturup düþünmeden!.
Ýri- ince ayýrdýk- Ýnceler; çöpe... neden?!...

Allah verdi, tükettik, bütün doðallýklarý!
Unutmamalýyýz ki; vardýr, er-geç sonlarý...

Kalbime güç pompasý, gözüme fosfor; Hamsi,
Anlayan, anladý da anlamayan’ n’idem ki!...

Kadir, baktý? Düþündü, Ana ile yavrular!
Anasýnýn koynunda, ölmüþ körpe Hamsiler!...

Ana sevgisini biz, doyumca yaþamýþtýk.
Arada ne fark var ki; biz insan, o’nlar balýk!...

Heey, Size söylüyorum; balýklarýn dostlarý:

Ekmeðiniz-aþýnýz, balýk arkadaþýnýz,
Nesiller korunarak, sayýsýn’ artýrýnýz...

Hamsi için toplantý, dilerim yapmazsýnýz!
Denizler bize yeter, bilerek avlansanýz!...

Dünden bu güne kaldý, yârýn: ”Var” sanmayalým!
Otuzdokuz oldu tam, hafife almayalým...

Bu son satýrý olsun, hamsibaþý sýrasý,
Burada noktalandý, Hamsinin, asýl ”YAS”ý.

Kadir YETER . TRABZON.

Ýlk yayýný: 19.02.2008
www.edebiyatdefteri.com/siir/89702/hamsi-ve-adâlet


Sosyal Medyada Paylaşın: