Üþüyorum…
Üþüyorum çünkü:
Benim içinde yaþadýðým dünyada sensizlik var,
Kuru ayaz gibi nefesimi kesiyor.
Kar desen,
Hiç bir tanen düþmüyor ki benim dünyama, havam ýlýsýn…
Sen güneyden rüzgar olup,
Sýcak hava getirmiyorsun ki buralara…
Sürekli Sibirya soðuklarý gibi donduruyorsun.
Kýþlarýn soðuktan da soðuk,
Karasal iklimden de beter…
Senin kýþlarýna ne odun ne de kömür yeter…
Kýþlarýn soðuk, ayaz; yazlarýnsa kurak ve kavurucu geçer…
Yazlarý kuraklýk olur,
Garanti ne yaðmur olursun bana,
Ne de çise halinde düþersin topraklarýma…
Yakýp kavurursun sen böyle, yakýcý güneþinle…
Dallarýma ne bir çiçek açtýrýrsýn,
Ne de güneþli bir havada yaðmur olup, gökkuþaðýný çýkartýrsýn…
Ormanlarýmda zamansýz yangýnlar çýkartýrsýn sen anca…
Anca yakmaya ya da dondurmaya yararsýn sen zati…
Baharlarýný ise hiç sorma.
Ne ilkbahar var senden ne de sonbahar…
Sanarsýn sanki orta kuþak ülkesi deðilim.
Ýþte küresel ýsýnma gibi çöktün dünyama.
Bir hava dengesizliði yaþattýn.
Kutuplardaki buzlarýmý erittin,
Gözümden yaðmur olup, döküldüler mevsimi olmasa da.
Yeþil alan falan býrakmýyorsun sen buralarda…
Yaþanacak alanlarým gittikçe daralýyor,
Yaþam tarzým deðiþiyor,
Gündüzler gecelere, gecelerse gündüzlere benziyor.
Nasýl bir hava olayýsýn ki sen çilen bitmiyor.
Kýþ dediðin üç ay, yaz dediðin üç ay…
Hani nerede ilk ve sonbahar?
Ekvatorda yaþamýyorum ki ben baharsýz kalayým.
Sen adaletsiz bir sevgilisin iþte böyle.
Ne sevmeyi biliyorsun,
Ne de sevilmeyi hak ediyorsun.
Rüzgar dediðin bir soðuk eser bir sýcak bir de ýlýk.
Yani bir kere de ýlýk essen olmaz mýydý?
Tutturmuþsun sen Sibirya soðuklarý, balkan soðuklarý,
Çöl iklimi, yakýcý esintiler,
Esip duruyorsun…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.