Erken çöktü yine karanlýk. Zifiri ,kurþundan aðýr. Kalbim çýðlýk çýðlýða, Senin adýný haykýrýr. Acýlarýn ve soluk bir resmin kaldý. Senden bana hatýra. Ömrümün sonbaharý Gönlüm yine yazda... Ne buldum bilmem ki? Ben o maðrur kýzda.
Akdeniz sýcaðýnda, Kutup soðuklarý yaþattý bana. Denizler gibi mavi gözlerinde Boðuldum boðuluyorumda....
Dikensiz gül bahçesi istemedimki ben. Sadece beni seven biri. Sevgi bana hasret ben sevgiye kýrgýn. Ben genç deðilim ki Belkide çýlgýnlýk benimkisi.
Sen goncalarý kýskandýran kadýn. Bakýþlarýn düþürdü beni çöllere. Ne þarkýlarda güfte, Ne þiirlerde dizeydim, Seni görmeden önce.... Ýçim kýpýr kýpýr Belkide sendin aradýðým ömrümce...
Erkekler aðlamaz diye, Avutsamda kendimi. Bak aðlýyorum iþte... Elimde bir kýrýk saz, Kalbimde yanan bir köz, Dolaþsam da derman yok dizlerimde. Mehmet’in derdinin ilacý Senin o mavi gözlerinde....
MEHMET ASLAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet ASLAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.