Nasıl

Canýmý ýslatan yaðmur damlalarýydý,
beni bana hatýrlatan.

Ürpermiþ vicudumdu,
halâ yaþadýðýmý okuyan.

Kemiklerime oyduðum yeminlerdi,
beni baðlayan.

Nasýl yokmuþum gibi,
giderim buralardan.


Sözlerimi yumrukluyorum,
büyük bir nefretle.

Düþüncelerimi kurumaya astým,
yalnýz bir hayretle.

Hislerimi fakatlara bürüdüm,
sevinerek ellerimle.

Nasýl boþluðumu anlatayým,
sessiz sesimle.


Kavuþamadý paslanmýþ kalemim,
bir türlü cansýz sayfalara.

Zamanýma yazýk...
boþuna sattým,
kendimi astým duvara.

Yoruma acýkmýþ bakýþlarým,
ama duygu yaklaþmaz bu limanlara.

Nasýl piþmanlýðýmý ifade edeyim,
uçtu piþmanlýðým baðlý siyah kanatlara.

(Kopenhag)

Tolga Madan
Sosyal Medyada Paylaşın: