Sayıklayamıyoruz İsmini(1)

Hurma yapraklarýna yaslanan, çatým kaþlardayým
Yoluma düþünce vuslat, koyu taþlardayým
Leyl_i düþündürür kara bir göð, ben de mi karanlýklardayým?
Efendim! Niçin körâne satýrlardayým?
Aþkýn vuslatý defedecek bilirim!
Yoksun! Büyüyor özlemim,
Ümmete derd_i þifa ol, gel cihâne;
Cihan_ý efkârken çevir, nev_bahare;
Misvaklarýn arasýnda, yayýlsýn oruç
Dudaklar sen koksun, Ey nur_u Gül Nebî!
Biliyorken, gelecekte ne hâlde ümmetin
Aðlayan sen deðil miydin?
Ey Gül Kokulu, Nur Yüzlü Peygamber!
Son nefesinde ’Ümmetim’; diyen
Sen deðil miydin?
Sayýklayamýyoruz ismini,
Nefesimize yapýþýyorken, iblis;
Dalýyoruz meþgulliyetlere lâkin
Ruhumuzu doyuramýyoruz bir tek...
’Senin hürmetine, yakarýyoruz ’,diyemiyorum
Rabbe uzanýrken eller, biçâre dünyalýk olmuþ
Yürekler bilsen harmanlýk olmuþ
Elimize bir çanta toplarken; meyvalar, kuþamlar, süsler...
Bir iðne dahi alamadan çýrýlçýplak, sarýnacaðýmýz toprak
Amelleriyle gelene konak olmuþ
Þu üç saniyelik rüya mýdýr gerçek olan,
Yoksa duraðýnda konakladýðým, dünya mý?
Binalar öyle yüksek
Karanlýklarda sarýnacak hilâl, Sen
Yoksun, efendim!
Leyl küstü lâkin kandiller yanmakta
Yürekten istesek de, diyemiyoruz Efendim!
Çýðýrýþýna koþturuyorken; nefsin
Unutturuyorken uykularýmýz, rüyalarýmýz
Nasýl Sayýklayacaðýz ismini?
Dünyalýk bulup da yapýþýnca yakaya
Bitmeyen iþler arasýnda
Bir soluk ’Sen’ almaya, vakit bulamýyoruz
Oysa tüm nefesler sanayken Efendim
Sayýklayamýyoruz ismini...
Derdine yanan, maþuklar gibi divâne
Cehaletimize ekleniyor, cürmümler
’En iyi bilenim’, diyenin þaþkýnlýðýndan; sýðýnýrken ilâhi yollarýna
En üstü açýklardan olmaktan korkuyorken
Sayýklayamýyoruz ismini, yürekten
Sayýklayamýyoruz ismini Efendim!
Sosyal Medyada Paylaşın: