UMUT & HÜZÜN
Hava karardý, yaðmur mu yaðacak?
Sen deli misin? Bir güneþ ki derinden yakacak
Bulutlar siyahîleþen dertleriyle yaklaþýyor
Belli ki yaþlarýný, en duru akýtacak
Belki birazdan þimþekler de çakýþýp
Gök gürültüsüyle semâyý aðlatacak.
Ne yanýyor baðrý, göklerin
Uðulduyor fýsýltýsý köroðlarýn (köroð kuþu)
Sanki her þey suspus
_Ýnleyen, yýrtýlan_ yýkýlacak gibi gürlüyor gök
Umutlarýný gömüyorken topraða kök
Yeþerecek mi?
Sulamak gerek! Hâlâ kupkuru bir çölde
Güneþ baþ köþede
En çýplak bakýyorken gözlerim, gölgesindeyim
Güneþe karþýn savaþ açmadým, Don Kiþot da deðilim!
Lâkin güneþ gözlüðü de takmadým
Grimsi gölgeler karartýyor havayý
Ya gözlerimde çözemediðim þu pencereye de ne demeli?
Hangi hayalde yürüyorsun Ey Gözlerim!
Söylediklerin de, göremediklerin de
Koca bir güneþin sarýlýþýnda, caný yanan
Volkan derecesini geçip de lâvlarý yayýlan
Sahra çölünde bir serap mýdýr, gördüðün
Ya da göremediðin
Bu sýrrý gözlerinde çözmene engel olan
Bir hayalî perde Engelin!
Benim göremediðim, yanan bir dünya mýdýr bahsettiðin?
Sýcaklýðýna hissedardýr samimiyetim
Göreceksin iþte, sen de hissedeceksin
Ýlk damlasýnda Rahmetin
Kurumuþ çöllere can gelecek,
Bir can ki;
Her damlasý göðsünü gerecek…
Gürledi, gürledi!
Bak! Duyduðun göðün sesi
Susamýþken bir damlasýna
Topraðýn, o en nice kokusuna, aþina
Kýzýl bir çölde
Yanmaya deðer hayallerin
Ne de komik
Þu heyecanýn, bilsen
En büyük heyelanýn
Gözlerime vurulan, çýplak-sade bir kelepçe midir dersin?
Hayalî mi yani, bu gölgeler
Peki, çiseleyen toprak kokusunun huzurunda
Bir daha çekmek istemek nefesleri, içine
Ellerimi uzatýp da dokunduðum, þu tane tane
En berrak, en saf yaþlarý da mý, göðün prensinden
Naçizane bir bedel olarak döktüðü
Topraða dirilik veren
Hüznünde bile
Yeryüzüne hayat serpen, þu yudum yudum damlalar…
Sebepsiz deðil bu haykýrýþlar,
Ikýnýþlar, yaþlar
(Sebebi hayat vermek dünyaya)
Peki, kükreyen göðün
Haykýrýþýný da duymazsýn?
Sen umutsun, ben hüzün
Belki kara gördüðün güneþi
En aydýnlýk görüyorken ben
Sen karanlýklarda, serinliði
Bense ýþýðý hiç sönmeyen güneþte, ateþi seçtim
Hüznüm ben, kavururum
Senin bir damla berrak umuduna
Kapalýdýr hayata dairim
Ter dökme boþ yere
Güneþim öyle kýzgýn
Var git topraðýna, Yes’ine
Yas’ýna
Sen hüzün müsün, ben umut muyum?
Gayrý siyah bir gölge de, nesi gözlerimde?
Bu hayat mý, koruyor mu sýcaðýndan çöllerin?
Bedenime dokunan yaðmurlar, Rahmet olmalý
Þu kapýþan bulutlarýn siyahîliðinde, bu kavgadan doðan
Umut mu yani, üzerimize saçýlan?
Belli ki hüzün terk, umut umud etti!
Çöllerde yürüyen akrep, bu serinliðe hudut etti...
Halime Erva Kýlýç
(09.07.09_Perþembe)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.