Halkım Ol

-I-

Düþ, yine bir insanýn vatanýysa
sevgilim, sen halkým ol
ve çýkaralým sýðýnaklardan
acýyla öpüþen gül esmerliðini, ömrümüzün

kimliksiz bir dil bulalým kendimize
belki döner sürgünden, savrulan bütün sözcükler

buz tutan bir sevinçse bu dünya
hýrçýn ve gözü kederli bir ufuk
ki bulutlar gibi çekip gidiyorsa zaman, gök boþluðunda
aþktan baþka bir sýðýnak kalmamýþtýr
ve yangýn sürüp duruyordur alnýmda


-II-

Upuzun bir sessizliktir daðlarýmýn öyküsü
ve uçurumlarda parçalanan geyik sesleri
keyifli bir hatýradýr avcýlara
kül olup savrulan ne varsa ömrümüzde
metal bir uygarlýðýn barbarlýðýndandýr
yorgun ve yaralý bir çýðlýktýr suskunluðu
kuþlarýn, nehirlerin, daðlarýn

kanayan bir acýdýr dalýnda ürperen
renkler yitiriyor anlamýný
körleþip kararýyor þafak

düþlerim kurþunlanýyor halkýmý arýyorum

düþlerim kurþunlanýyor

yurtsuz bir dilin

sözcükleri gibi


M.H

aralýk-2oo9
Sosyal Medyada Paylaşın: