Münzevi

( suskunluk, anlamýdýr diyorum
anlatabilmenin
suskunluk
en eski dili doða’nýn...)


münzeviydim

kaçýp durdum aþklardan
dökerken dalýmdan, ayrýlýklarýmý
sesine býraktým rüzgarýn
tutunamadým bir zaman

münzeviydim

yitirirken gögsümde sancýyan bulutlarý
özleyip durdum gülüþleri yine de
ve sakladým avuç çizgilerimde
üþüyen bütün yolculuklarý

/ kayýp adresler mektupsuz
ve siliktir bütün selamlaþmalar...
çürüyen zamanýn
bayat günlerinden
bir resim saklarým yalnýzca
göz kapaklarýmda.. /

münzeviydim

yaþayýp durdum, yaþayýp durmaktayým
ve eskidim okuduðum kitaplar kadar
kendime tarih oldum..

- yoksa tarih bir kimse/sizlikmi ?



M.H
Sosyal Medyada Paylaşın: