Adına Gül Dedim ya!

Adýna gül dedim ya! Gül açsýn yanaklarýn
Günden güne yeþersin, sevinsin yapraklarýn.
Gonca idi büyümüþ, gül olmuþ baþaklarýn.

“Adýna gül dedim ya! Gül kokar duygularým.
Bir kor düþse dalýna, gözyaþýmla sularým. “

Nasýl dert oldu bilsen býrakýp gitmelerin.
Hayýr mýdýr þer midir içimden yitmelerin?
Hüzne mahkûm býraktý hasrete itmelerin.

“Adýna gül dedim ya! Gülle dolu baðlarým.
Sen yoksun ya yanýmda güle bakar aðlarým.”

Ayaz düþse temmuza, kararýr bulutlarým.
Özlem akar gözyaþým buðulu aðýtlarým.
Gidiþin dönüþüne hamile umutlarým.

“Adýna gül dedim ya! Seni gülde koklarým.
Ýþlemiþsin tenime, senle dolu yoklarým.”

Nedense hep hazanda, dalýþlarým efkâra.
Çýð düþtü, üþüyorum, çýkar mýyým bahara?
Diz çökmüþ umutlarým, iyileþmez bu yara.

“Adýna gül dedim ya! Gelmez oldu yazlarým.
Gönlüm dem_i hazan da. Sýzým sýzým sýzlarým”.

Yenik düþtüm sevdaya hiç kendimi övemem.
Boynum bükük kadere talihimi dövemem.
Gönül kýblem sanadýr baþkasýný sevemem.

“Adýna gül dedim ya! Seni gülden sorarým.
Bir gül diktim tavafa. Döner döner ararým.”

Süleyman Göktekin.



Þiirime mükemmel yorumuyla can veren deðerli üstad Muzaffer Tekbýyýk beyefendiye
sonsuz teþekkürlerimi sunuyorum.


]
Sosyal Medyada Paylaşın: