Bir çocuk yapýþtý yakama, Çark caddesi baþýnda, Abi bir mendil al be, Ekmek parasý dedi, Ciðerimi yedi, Parçalandým …………
Yok muydu anasý babasý , Daha körpe yaþtaydý, Yaþý ya beþ yada altý, Soðuk kýþ havasýnda Elinde mendil vardý, Yalvarýr tarzda bakýyordu, Abi bir mendil al be, Ekmek parasý dedi , Ciðerimi yedi. Parçalandým…..
Adýný sordum, Sohbet etmek için, Ahmet dedi ama …. Sanki bir þey bekliyordu, Onun derdi mendil satmaktý Bulvarda bir simitçi vardý, Simitleri taze ve sýcaktý, Ama Ahmet, soðuk ve yalnýzdý Burnuna kadar morarmýþtý, Bir mont alabilmek için savaþýyordu, Babasý iþsizdi, Kardeþleri okuyordu, Bir tek kendisi boþtu, Emsalleri oyun oynarken Ahmet elinde mendil satýyordu, Bu ne biçim adalet diyordu, Ama yinede çalýþýyordu. Abi bir mendil al be, Ekmek parasý dedi, Ciðerimi yedi, Parçalandým.
Erdal EBEM 04/01/2005 Sosyal Medyada Paylaşın:
Aşık Firgatli-Erdal ebem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.