EVLAT ACISI
Bir annenin rahminde en hokkalý sancýdýr,
Evlat yoksa yanýnda tüm evren yabancýdýr,
Baþýboþ yürümekte, gezen deli ayaklar,
En matemli resimdir, kar beyazý o aklar.
Ýlk dokunuþ, ilk bakýþ, mühürdür gözlerinde,
Kaf daðýný aþsan da, yavrun var sözlerinde.
Kara toprak soðuktur, ýsýtmaz kemikleri,
Kim tutacak bir daha, o güzelim elleri.
Aðýtlar yakmaktasýn, derdine çare diye,
Rahmandan gelmedik mi, bunca ýstýrap niye.
Feryat yok gamlý ana, elbet sen göreceksin,
Cennete giden yolda, görünce güleceksin.
Aþýk Firgatli
Sosyal Medyada Paylaşın:
Aşık Firgatli-Erdal ebem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.