YİTİK ÇOCUK

Müptela olmuþ duygularýn ýþýðýndaki ayna,
Zamana dur diyemiyor zaman içindeki mana
Masumiyet dilde kalýplaþmýþ lafta ve yafta,
Sanki caniler toplanmýþ gördüðüm her bir safta.

Burada sürekli kan akýtan nehirler var,
Ganjýn da tereddüde düþeceði kadar.
Kan gölü sokaklarýn kaldýrým taþlarýnda;
Allara bulanmýþ körpe bedenler,
Taþ ve topraktan bir örtü serilmiþ üzerlerine,
Ev desen deðil, vatan desen deðil, han desen deðil.
Mezara gömülüyor onca can körpe yaþlarýnda,
Kimi anasýz, kimi babasýz, kimi yavrusuz,

2/
Mahrum ve maðrur bakýþlarda gizlenmiþ,
Bir çocuðun vatan özlemindeki uðultu,

Top, tüfek sesleri, çýnlarken kulaklarýnda,
Oysa hayatýn manasýný çözme yarýþýnda
Aradýðý dünya bu mu?
Ya da özlemini çekiði huzur sesi,
Anne karnýnda ninni dinlerdi oysa
Nerden çýktý þimdi bu mermi sesi,

3/
Bir zalim düþüncenin yýkýcý gücüydü gördüðüm,
Sebebi sebepsizlik olmuþ, karýþmýþ bu kördüðüm.

Nedir bu çocukluðumun üzerindeki kara perde,
Yeter artýk çekilin üzerimden,
Aydýnlýk ufuklara bakmak hakkým deðil mi?
Her gün toz bulutlarý ile görmek istemiyorum dünyayý,
Gasp edilen duygularýmýn cezasýný kim verecek,
Yada özlediðim, hasretine düþtüðüm ,
Güneþime kim kavuþturacak beni.

Erdal Ebem
26.12.2008

Sosyal Medyada Paylaşın: