........................................... Anladým! Deðerler de duygular da ölürmüþ, ....................…………….……… Yaþadým! Bu kaybediþ, ölüm kadar aðýrmýþ …
Dur! Hemen gitme öyle, henüz bitmedi sözüm. Hele, otur bi þöyle; anlatacaklarým var. Sabýr !Yaren dediðim;kardeþim(!) iki gözüm. Dinle ýzdýrabýmý; gör, yürek neler saklar.
Hani derdin ya sen hep :’Herkes esir yalana, Boðuyor hayat bazen, sýkýyor boðazýmý. Yani rastlamadým hiç, gönül ehli olana, Soðuyor tüm bedenim, tutuyorlar aðzýmý.’
Þimdi ayný hal ile imtihandayým ben de Hatta daha beteri ,ey benim aziz dostum(!) Derdi derinde buldum, bilsen de bilmesen de Sokaða serildi bak, deðersiz artýk postum.
Vicdan ,merhamet lafta ,iz’an kalmamýþ serde, Haset almýþ yürümüþ, aðýt yakýyor vefa. Güven hükümsüz þimdi ve bencillik her yerde, Adalet gurub etmiþ, doðruluk kalkmýþ rafa.
Her insan nasýl olsa giyecek bir gün kefen, Saati tükenenin gözü köþkte,yalýda. Sar istediðin kadar,var mý ruhuyla gelen, Menfaati kesilen ,bir bakmýþsýn kapýda.
Anladým þimdi inan, hayatýn yokluðunu, Allah gerçek vefidir, O’dur dayanaðýmýz. Neyleyim var görünen, arkadaþ çokluðunu Ah ile ayrýlýyor, bak herkesle baðýmýz.
Neden mi böyle bedbin , yaralýsýn diyorsun, ‘Can’ bildiðim birini, topraða gömdüm bugün. Giden gider desen de bu kaybý bilmiyorsun, Talan oldu umudum, tahtý çöktü dostluðun.
Fark ettim! Sözlerime vâkýf olamadýn ki Yine boþluða aktý , bütün haykýrýþlarým! Býrak git! rengin attý, zaten kalamadýn ki Üzülme ,’hayat böyle!’,der sonra baðýþlarým...
.................................................... Mürsel DOÐAN.. 18 Ocak 2010 , Ýstanbul... Sosyal Medyada Paylaşın:
mürsel emre doğan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.