TANRISAL TRAJEDİ - EVRENSEL OYUN

Garip ve güçsüz görünüyorsun,
Epey de adaletsiz gibi dünya;
Sende mi esiri oldun yoksa,
Korkunç yaratýklarýnýn be dünya!

Rýzklarý çalýp kendine rýzk edinen,
Hýrsýz her bedenin son yolculuðunda,
Koþar ayaklar uzanýr eller,
Kapmak istercesine,
Onun merhametsizliðinden de...

Yaðar çiçekler, dolar çelenkler,
Ve festivale döner yine gün!
Belki küslerde barýþýr konuþur,
O büyük cenaze merasimlerinde;
Ve yine sözde iyilikde yapmýþ olur,
O iþ bilir merhametsiz bedenler!

Oysa ki öldüðünde biz garipler,
Karýncalarý bile çiðnemeyip,
Doðayada ihanet etmemiþken;
Kadavrada oluruz soðuk morglarda;
Günahça zayýf ve sýska bedenler.
Ve varamaz son limanlara asla,
Sessiz gemileri biz gariplerin...

Öldüðümde anladým oysa,
Parayla burunlarý arþa yükselen,
Ceset ve sýrlarýný ele taþýtýp,
Yüklerini çeken hamal bizlere ise,
Bir kefen parasýný bile çok görenlerle,
Ýnce ince alay ediyor, kýs kýs gülüyorsun;
Ve gerçek rollerini bu tür insanlara,
Cehennem köþelerinde yaþatýyorsun sen...

Madem kaderlerini de sen yazýyorsun,
Zavallýlarý biraz daha erdemli kýlsan;
Hesap diyarýna gelmek istemezlerdi,
Günah yüklü ve pis koca bohçalarla.
Senin yarattýðýn bu gariban kulun ben;
Düþtüðümde bir tekme daha indirip arkama,
Acýrým peþim sýra kahkahayý basanlara da...

Oysa sen acýmasýz dünya, oysa sen!..
Senin hiç ama, hiç deðiþeceðin yok;
Ýnsanlar figürandýr diyorsun belli,
Ýstediðin de, sürekli yaptýðýnda bu:
Bütün rollerin bir bir sergilendiði,
Rejisörlüðünü ilahi bir gücün yaptýðý,
Ebediyetle at baþý koþan bir büyük oyun;
Ve var olman için sürekli gerekli olan,
Galiba senin azýðýn ve var oluþ nedenin bu..!

25.eylül.1972, Erzurum.

Yalçýn Öner













































Sosyal Medyada Paylaşın: