GELİŞ ve GİDİŞ

O kadar kýzgýným ki
Yaratýlýþ kanunlarýna;
Gönül almadan ve baþýna buyruk,
Düþürdüler beni yola;
Bana hiç sormadan,
Ve benden habersiz!

Sýfýr yaþla çýktým yola,
Bebektim ya daha;
Yüküm yoktu omuzlarým da,
Düþ, rüya gerçek, yalan..
Yoktu daha henüz dünyamda.

Artýk rütbem yükselmiþti,
Çocuk diyorlardý bana;
Oyundu benim dostum,
Koþardým kýrlarda...
Yer almýþtý yaþantýmda,
Hem çalýþmak, hemde dayak;
Deðiþmiþti epeyce dünyam...

Çoðaldýðýnda pembe rüyalarým,
Yenerdim ben her güçlüðü,
Kaný deli deli akan,
Güçlü bir delikanlý olarak!

Kurmaylýða eriþtiðimdeyse,
Yapýcýydým bilgeliðimle;
Korkum yoktu hiçbir þeyden ama ,
Ah o körolasý 70 ve 80’lerde ki dünya:
Emin deðildi kimse gelecekten..
En saðlam bedenler bile çöküyordu,
Omuzlara bindirilen aðýr yüklerden.

Korktuðum geliverdi birgün baþýma,
Gidiyordum yorgun argýn
Ve düþe kalka,
Düz bayýr, iniþ-çýkýþlý yollarda;
Tek yardýmcým Devrek’li bastonum!
Dört-beþ yaþlarýnda bir çocuk,
Utanmazca taþ atýyor ardýmdan;
Ben yetmiþlik yorgun adam,
Yürürken titrek adýmlarla,
Yaþlý ama, o küçükten de küçük bir çocuk!

Gidenlerin memnun dönmediðini,
Okuduðumda öðrendim "Sessiz Gemi"yi,
Limanda bekleyen son yolcu olarak;
Geldiðime kýzmýþtým ana-babama,
Þimdi de kýzýyorum yüce tanrýmýza,
Hiç akýl sormadan iþ yapýyorlar ya..
Artýk kalasým da yok bu dünyada;
El, ayak ve gözlerim tutuk..
Çocuklarýma büyük yük..
Ben,
Çocuktan da beter yaþlý bir çocuk!

Musalla taþýnda ki yatýþým,
Bir anlýk krallýðým benim;
Elveda dostlar, bu namaz,
Bu son görüþ, bu son toplantýmýz...
Çekin küreklerini Sessiz Gemi’min;
Yavaþ yavaþ koyulalým yola,
Son sözlerimiz; hakkýnýzý helâl edin,
Helal olsun, elveda ve uður ola...

Gel ey bedenim bizde vedalaþalým,
Son kez bakayým sana,
Kaþ, göz, kol ve ayaklarýma;
Taþýdýn yýllarca beni hiç yorulmadan,
Zekamý ve fikirlerimi de þekilledin,
Sana özel mimik ve özel simanla...

Sen þimdi topraktasýn,
Bense uzun ince bir yoldayým,
Azrail efendiyle bulutlarda kol kola.

Tek tesellim ve sevincim,
Çok acý kahýr çekmiþtim ama;
Asla hain, hýrsýz ve cani olmadan,
Yaþadým bu kalleþ dolu dünya da...
Ama mükafatým çok büyük,
Bilin ki ben..
Çook
Seviliyorum þimdi tanrý katýnda.

21.mart.1972, Salý
Antakya
Yalçýn Öner




Sosyal Medyada Paylaşın: