EY İSTANBUL

Üretirsin bereketli topraklar gibi
Açarsýn kollarýný ahtapot gibi
Kucaklarsýn bir ana, bir baba gibi
Ekmek sende, iþ sende, aþ sende

Bir yanda yükselir gökdelenler
Bir yanda yerde sürünenler
Bir yanda evini terk edenler
Evli sende, bekâr sende, dul sende

Sakallý cübbeli tespihli erkekler
Otobüs duraðýnda cenneti bekler
Çarþafa bürünmüþ huriler, melekler
Cami sende, türbe sende, dergâh sende

Yuvalar yýkýlýrken bilmezsin
Bedenler satýlýrken görmezsin
Ey Ýstanbul söyle bu sen misin?
Mafya sende, çete sende, suç sende

Sahipsiz kuzular çakal olmuþ
Sokaklarýnda çocuklar dolmuþ
Söyle Ýstanbul sana ne olmuþ
Hýrsýz sende, tiner sende, hap sende

Sen ki tarihlerle dolmuþsun
Yaþanmaz bir þehir olmuþsun
Ben seni, sen beni bulmuþsun
Güzellik sende, aþk bende

Sevmiþim seni bir kere
Kovsan da gitmem bir yere
Elde kürek, baþta bere
Muhtacým sana ey Ýstanbul
YALNIZ KALEM/A.Y.

Sosyal Medyada Paylaşın: