/Say ki sýrýlsýklam ýslanmýþýz yaðmurda
Ve gözlerin
Gözlerin yaðmurdan kalma/
Kordur sevdam uzatsam sendeki damlaya
Yakar bilirim her zerremi susuþta
Duasýna gizlerim seni incinen kelimelerin
Kýzýl bir hasretin þafaðýnda …
Her yangýný sineme köz bilirdim
Sana ayaz
Ne zaman ki ellerim ateþi tutmayý öðrendi
Sustum…
Acýya kilitlendi dilsiz yüreðim
Ömrüme düþen çisil çisil tanelerde
Gizemli bir mahzendi gözlerin
Ýnciler sakladýðým kuytularýnda…
Savruldum sevgili
Ýnce yokuþlarýn hüzne çalan baharýnda
Hazan çiçeklerini sararken sensiz gönlüm
Yokluðuna aðladý bir kez daha
Meftun oldu sevdama
Heybetin emsalsiz duruþu bile
Bin kat þefkate adadý kendini
Gözyaþýnýn mabedinde…
Þimdi…
Susturdum içimdeki tüm sözcükleri
Lâl bir kelepçe taktým duygularýna
Mahkum ettim nisana
Nemli bir yasýn aðýtýnda büyüttüm
Ümitleri solgun sevdamý…
Her yaðmur sonrasýnda
Buðulanmýþ özlemler ektim
Vuslatýn serabýna
Yüreðimin acýyan yanlarýnda
Biriktirdim sensizliði
Öylesi mahzun
Bin ah kadar derin…
Ve hayalimde yine senin eserin
Yaðmurdan kalma gözlerin...
Züleyha Özbay Bilgiç
Kütahya