YAĞMUR

Dün akþam yaðmur yaðýyordu bardaktan boþalýrcasýna.
Sokaktaydým ben.Üþüyordum.
Sýrýlsýklam ýslanýyordum.
Bir denize girip çýkmýþ gibiydim.
Ya da girip çýkamamýþ gibi...
Batmýþ gibi,yem olmuþ gibiydim martýlara
Ya da köpek balýklarýna.

Ceketim öyle aðýr geliyordu ki bana
Aðýrlýðýndan kendimi taþýyamýyordum.
Çýkarmak istiyordum üstümden ama yapýþmýþtý tenime
Çýkarýp atamýyordum üzerimden
Ne ceketimi, ne de dertlerimi.

Bu,gördüðüm en þiddetli yaðmurdu.
Sanki bütün çeþmelerini açmýþtý sema
Ben vardým o yaðmurda sokakta
Sadece ben vardým.Tek baþýma.
Sanki denize dalmýþ gibiydim
Ya da bir okyanusa.

Çok derine dalmýþtým ama.
Kollarým iyice yorulmuþtu kulaç atmaktan.
Umudu kesmiþtim çaresiz çýrpýnýþlardan.
Çýðlýklarým duyulmazdý çok uzaktaki limandan.
Yukarý çýkamýyordum bir türlü.
Dibe vurmuþtum kendimi.
Nefessiz kalmýþtým.

Ve gecenin bir yarýsýydý.
Göremiyordum önümü arkamý,karanlýktý.

Ben denize dalmamýþtým aslýnda
Deryaya dönmüþtü yaðmur sularý.
Deniz gibiydi her yer.
Ýþte böyle bir yaðmurdu.
Ama benden baþka ýslanan yoktu.

Sabah olmuþtu sonunda.
Bir duvar dibinde buldum kendimi
Güneþe merhaba diyemedim tebessümle
Kurumamýþtý giysilerim,pantolonum,ceketim.
Ve çok üþüyordum.Hastalanmýþtým.

Çamur olmuþtu her yaným
Kim bilir nasýl temizleyecektim
Ne annem vardý yanýmda.Ne evliydim.
Yaðmura yakalanmýþtým.
Bir þemsiyem yoktu
Çok uzaktaydý evim.

Kafamý kaldýrýp etrafa baktým yorgun gözlerimle
Her yer batmýþtý,yol iz çamur içindeydi
Adým bile atamýyordum
Daha çok kirlenecekti çünkü üstüm baþým.
Hastaydým zaten,öksürüyordum

Ayaða kalkýp iþe koyulmalýydým bir an önce
Ýlk önce giysilerimi temizlemeliydim
Sonrada yeni güller dikmeliydim bahçeme
Ama hasta olmuþtum.
Ateþim vardý, baþým aðrýyordu
Ve aðýrdý ceketim

Büyük bir ýssýzlýk vardý etrafta.
Boþtu sokaklar.
Bu zamana kadar olduðu gibi,
Yine zordayým,yine sadece Mevlam var
Bir çorba yapaným yoktu,ne evliydim,
Ne annem vardý yanýmda ne de bir komþu

Dün gece yaðmur yaðýyordu
Sokaktayým ben,sýrýlsýklam ýslanmýþtým
Yaðmur sularý çamur etmiþti her yeri.
Söküp almýþtý sanki taþý topraðý yerinden
Bahçemde ki güller çamurlarýn altýnda kalmýþtý

Yollarda çamurdu,yürüyemiyordum
Ceketim,pantolonum,her yerim çamur olmuþtu.
Hasta olmuþtum bir de.
Býrakmýyordu yakamý öksürük.

Uzaktaydým annemden,babamdan,
Ve iyi gün dostlarýndan.
Sen de bilmiyordun halimi.
Mevlamdan baþka kimsem yoktu




Sosyal Medyada Paylaşın: